Slobodan Mitric's boeken mogen in Belgrado paniek veroorzaken maar: hij is geen moordenaar!

Noot: Dit persbericht is een vrije en geactualiseerde  vertaling van het Engelse bericht dat met bovengenoemde titel op 4 februari jl. verspreid werd.

Het melodrama met de boekenpakketten voor de Servische openbare aanklager voor oorlogsmisdaden Vladimir Vukcevic in Belgrado (zie foto uit de Kurir), dat door ons persbericht twee dagen geleden onder de titel "Slobodan Mitric's boeken veroorzaken alarm in Belgrado" werd toegelicht heeft een lelijk staartje gekregen.  Want de drie artikellen, die onder de titels "Belgrado crisis verstoort Vladimir Vukcevic" [zie bijlage X], "UDBA -agent: Ik heb twee pakketten verzonden naar Vukcevic" [met boven-staande foto-collage] en "Een ander pakket is aangekomen voor Vukcevic” [bijlage XI] gepubliceerd zijn in de kranten E-Novine en Kurir van de Servische hoofdstad kunnen, met het nodige respect, alleen maar worden omschreven als riooljournalistiek. 

Het resultaat van deze publieke desinformatie en angstzaaierij was namelijk dat de nobele bedoeling van Mitric om de genoemde Openbaar aanklager discriminerend materiaal in de vorm van zijn 7 boeken aan te bieden [zie vorige persbericht] ten einde een strafrechtelijk onder-zoek te stimuleren en eindelijk de duistere krachten achter een aantal onopgeloste internationale gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid (bijv. 911, Lady Di) voor de rechter te brengen werd omgedraaid: Slobodan Mitric zelf wordt niet alleen als een gevaarlijke moordenaar getypeerd, maar ook als zodanig uitgebeeld (zie de krantenfoto links), die dus als een bedreiging voor de openbare veiligheid achter de tralies moet worden gezet! Met de toegevoegde ironie van ironiën  dat Slobodan Mitric zegt bewijzen te hebben dat hij nota bene een maand geleden de moord op de openbare aanklager op diens huisadres door corrupte leden van de nieuwe Servische geheime dienst heeft weten  te voorkomen. Echter, het artikel in de Kurir leverde in ieder geval de wetenschap op dat het in eerste instantie niet de intentie van de Nederlandse regering was om hem te deporteren naar zijn geboorteland, maar dat het de Servische regering is die Nederland vroeg om zijn uitlevering ten einde hem aan te klagen voor de moorden die hij in zijn boeken Geheim Agent van Tito en Tito's moordmachine heeft opgebiecht, boeken die hij tijdens zijn Nederlandse gevangenschap geschreven en gepresenteerd heeft!

"Ik heb niemand vermoord!"

Maar ho, Slobodan – de Servische president Boris Tadić is zijn neef - is geen moordenaar. Integendeel, als een top contra-inlichtingen agent, werd hij gedwongen om dat valse beeld te scheppen om de zeer duistere krachten binnen te kunnen dringen die hij later in zijn literaire werken aan het licht heeft gebracht! 

Dit blijkt uit zijn antwoord op een e-mail dd. 21 jan. 2011 aan een bekende in Belgrado onder de titel “Ik heb niemand vermoord” over het dodelijke schietincident op 25 december 1973 in Amsterdam waarvoor hij veroor-deeld is: “De waarheid is dat ik niemand gedood heb. De kogel die mijn rechterhand trof op 25 december 1973 (als gevolg van het feit dat ik de moord op Nederlandse politie-officieren heb voorkomen) kwam van hetzelfde geweer waarmee de twee UDBA-agenten werden gedood.  Om in leven te blijven, moest ik het allemaal aan mezelf toeschrijven, want op 24 en 25 december 1973 werd er niet alleen door de UDBA op mij geschoten, maar ook door de geheime dienst van Nederland. Ik was alleen bezig om mijn naakte leven te verdedigen.”

De in zijn twee romans Tito’s Geheime Agent en Tito’s moordmachine beschreven moorden zijn ook niet door hem gepleegd.  Ze staan wel op naam van de ik-figuur en dus van de schrijver, maar deze heeft de schuld van die moorden als een soort wezensruil met de ware schul-digen op zich genomen om hun moordverhaal  op papier te kunnen zetten…In die zin lijkt hij ook op de kluizenaar Trevrizent uit het verhaal van Parzival die boete deed voor zijn broer Anfortas, de zieke, aan zijn orgaan ver-lamde graalkoning die uiteindelijk door de vraag van Parizval “Oom, wat deert u?” met hulp van de Verrezene, genezen wordt.

Feitelijke onjuistheden en diffameringen

Een ander symptoom van deze riooljournalistiek zijn een aantal feitelijke onjuistheden, zelfs diffameringen, bijvoorbeeld in het E-novine artikel, die men gemakkelijk had kunnen voorkomen door wat vooronderzoek te doen op het internet of contact op te nemen met zijn "vermeen-de" uitgever Robert Kelder in Amsterdam, die zou hebben verwezen naar de teksten, documenten en Mitric's CV op de website van De Gouden Tip (www.willehalm.nl ). Zo heeft Mitric als UDBA liquidatie-agent niet geweigerd om in het algemeen immigranten te vermoorden, hij was daarentegen een contra-inlichtingen agent met de taak om de UDBA controleren die rechtstreeks verantwoor-ding aflegde aan maarschalk Tito en in die hoedanigheid in 1973 heel concreet weigerde het hoofd van de illegale marxistisch-leninistische communistische partij Vladimir Dapcevic in Brussel te ontvoeren en/of te doden. Om te schrijven dat "hij zichzelf presenteert als een Doctor in de wetenschap" is onzin,  want hij hecht niet veel belang aan het eredoctoraat in de rechten die hij in 1986 ontving voor o.m.  zijn trilogie Operation Twins van een College voor Politiewetenschap  in Arizona op advies van zijn pleegvader de Amerikaanse generaal-majoor Raymond Healey, voormalig CIA-directeur voor Azië en Europa. Hij is geen opperbevelhebber van "Het Servische leger", maar de uitgever en hoofdredacteur van een tijdschrift met die naam die hij samen met zijn vrouw,  de vrije kunstenares Iris de Vries in de 90’er jaren opgericht heeft in Amster-dam.

President van de vrijstaat Servië

Bovendien was hij niet een soort onofficiële voorzitter van de "Vrijstaat van Servië" in Nederland, maar ooit officieel benoemd tot haar president, vroeger tot minister van Oorlog, en nog heeft hij ooit een beroep gedaan op alle Serviërs in het buitenland om leden van het Kosovo Bevrijdingsleger uit te roeien. In plaats daarvan heeft hij het leven van veel mensen gered, zelfs die van onze ondankbare Nederlandse kroonprins Willem-Alexander, zoals beschreven in zijn boek De Gouden Tip. Om verder maar te zwijgen van zijn aandeel in het beëindigen van de Koude Oorlog tussen Amerika en Sovjet-Rusland door middel van zijn trilogie Operation Twins , waarmee hij in 1986 dat doctoraat in de rechten verdiende en waarna hij Europees en later wereld directeur wereld van Reserve Police-International (RPI).  En tot slot, is het lovens-waardig dat de E-novine pleit voor de vertaling in het Servisch van Mitric's De Slag bij Kosovo, maar dat theaterstuk om de 600^ste  verjaardag van die historische botsing der beschavingen te herdenken werd oorspron-kelijk in die taal 1989 geschreven en is al vertaald in het Nederlands en het Engels. Ter zake zou zijn geweest om op te roepen het stuk op het podium te brengen!

Onbegrijpelijk is de beschrijving in het Kurir-artikel van Robert Kelder als "vermeende" uitgever van Slobodan Mitric, omdat ik op 1 februari een bevestiging aan een redactielid van die krant schreef dat ik als Mitric's uitgever twee pakketjes met boeken naar de officier van justitie had gestuurd. En – dit schrijf ik nu – ik heb zeker niets daaraan toegevoegd dat de snuffelhonden van de anti-terroristische eenheden in Belgrado, zoals het Kurir-artikel schrijft, “deed bevriezen”! Hier kan men slechts constateren dat dat door een niet nader gespecifeerde instantie is gedaan, hoogst waarschijnlijk met de euvele bedoeling om dat op het conto van Slobodan te schrijven en daarmee een extra aanleiding te scheppen hem in Nederland te laten arresteren en uit te wijzen naar het voormalige Joegaslavië om hem daar te vervolgen voor één of meerdere strafbare zaken. Als reactie daarop schreef Slobodan Mitric op 6 februari o.m. het volgende aan zijn advocaat Mr. Sarolea: “Waarom heeft Nederland mij niet op de hoogte gebracht dat  Servië een dergelijk verzoek aan de Nederlandse Justitie heeft gedaan - en wat voor misdaden zou ik dan gedaan hebben in Servië.  Ik ben voor de laaste keer daar geweest in september 1973 en daarna nooit meer...dus de Nederlandse staat ver-zwijgt bewust dat Servië mijn uitlevering gevraagd heeft en dan liegen ze ook nog dat het voor mij daar nu zogenaamd niet meer gevaarlijk is...”

Onbegrijpelijk is verder dat dit opmerkelijke incident, dat ertoe leidde dat de straat in Belgrado waar de Openbare aanklager woont 14 uur werd gebokkeerd, waarover alle Servische kranten en televisie uitvoerig hebben bericht en dat door het persbureau Tanjug ook aan buitenlandse kranten en media werd verspreid, voor zover ik kan vaststellen, tot nu toe door de Nederlandse en buiten-landse pers en media totaal verzwegen werd; ook door de Occupy-media, die deze brisante zaak blijkbaar als mijn persoonlijk stokpaardje of iets dergelijks willen afdoen.

Wat ik ook niet heb geschreven aan Kurir is de reden waarom Mitric dan niet zelf zijn pakketten naar de post heeft gebracht. Dat is omdat hij al anderhalf jaar niet meer naar buiten durft te gaan uit angst om, na een reeks mislukte aanslagen op zijn leven, te worden geliquideerd, en omdat hij zo lichamelijk ziek, versleten en zwak is dat hij nauwelijks kan lopen. Mentaal is hij echter, in tegen-stelling tot wat wordt gesuggereerd in een Nederlandse krant en elders zonder enige verwijzing naar zijn boeken, volkomen helder, en ondanks zijn fysieke conditie in staat om een paar dagen te werken zonder te slapen.

Strijd voor vrijheid, vrede en rechtvaardigheid

Dus hier zijn enkele correcties van fouten in deze twee kranten. Ik eis dat ze gecorrigeerd worden, vooral voor het toegenomen gevaar voor de persoonlijke veiligheid van mijn schrijver als gevolg daarvan, want het meest euvele resultaat van deze karaktermoord zou kunnen zijn dat op basis van die desinformatie iemand het in zijn hoofd zou kunnen halen om het recht in eigen hand te nemen en als een zogenaamde goede daad het leven van de schrijver te beëindigen. 

Ik eindig met een beroep op alle mensen van goede wil om Slobodan Mitric te helpen in zijn bovenpersoonlijke strijd voor vrijheid, vrede en gerechtigheid in de wereld.

Robert Jan Kelder

Noot: De tegenstrijdigheden tussen de drie hier weer-gegeven persberichten en de daaraan ten grondslag lig-gende krantenartikelen in de bijlagen laat zien dat de ware toedracht van de paniekzaaierij in Belgrado nog lang niet opgelost is.  

De Engelse versie van dit laatste persbericht is na te lezen op  http://willehalminstitute.blogspot.com