Hoofdstuk 12 - Kut spekjood

Twee mannen en een vrouw stappen de residentie van de burgemeester van Amsterdam binnen. De burgemeester verwelkomt hen. “Welkom heren.”

De nieuwkomers schudden de hand van de gastheer. “Dank u. Dank u.”

De burgemeester wijst hen zitplaatsen en de gasten nemen plaats. De vrouw laat als eerste van zich horen. “De zaak is gecompliceerd. Maar maakt u zich geen zorgen, we knijpen een oogje dicht.”

De burgemeester glimlacht welwillend. “Dat is natuurlijk ook in uw belang, mevrouw de minister.”

“In het belang van het hele land,” zegt de hoofd-commissaris van de Amsterdamse politie.

“Natuurlijk,”  knikt de hoofdofficier van justitie.

“Om eerlijk te zijn, heb ik medelijden met hem,” zegt de burgemeester.

“Als je het mij vraagt, is hij gek geworden,” zegt de hoofdcommissaris.

“Heren als we hem niet op tijd de mond snoeren, ben ik bang dat we een bloedbad niet kunnen voorkomen. De moslims in Amsterdam zijn verbitterd,” zegt de burgemeester.

“Niet alleen in Amsterdam maar in heel Nederland zijn ze woedend,” legt de minister van Emigratie en Naturalisatie uit.

“Dat komt jullie partij wel goed uit. Dan hebben jullie een reden om alle moslims uit ons geliefde vaderland te verjagen. Nietwaar?” reageert de politiecommissaris aangebrand.

“Dat is niet waar. Dit schaadt alle partijen. Denk je ook niet?” verdedigt ze zich.

“Klopt. We hebben geen alternatief,” valt de burgemeester haar bij.

“Oké, heren, maar wat als het uitlekt dat we dit allemaal van te voren wisten?!”

“Dat zal niet uitlekken. De moslims zullen dit afdoen als een daad van een fanatiekeling,” antwoordt de burgemeester zelfverzekerd.

“Weet je dat zeker?”

“Maak je geen zorgen.”

*

In de residentie van de gouverneur van Amsterdam wordt het hele gesprek dat plaatsvindt in de woning van de burgemeester, via afluisterapparatuur gevolgd door de gouverneur en de directeur van de Algemene Inlichtingen-dienst; deze dienst heeft tijdens een renovatie van het appartement van de burgemeester in het geheim microfoontjes geplaatst in elk vertrek.

De directeur van de Algemene Inlichtingendienst zegt boos: “Kut spekjood.”

De gouverneur kijkt hem vragend aan. “Wat is dat nou weer?”

“Zo noemen wij Joden, de Joden die spek eten.”

“Maar eet de burgemeester dan spek?”

“Sorry hoor maar hij eet shit. Ik dacht niet letterlijk aan spek.”

De gouverneur hoest in zijn vuist. “Hmmm. Hmmm. Ik begrijp het. Je bedoelt het figuurlijk.”

“Jа! Wat een hypocriet!”

“Politiek is , zoals je weet mijn vriend, een heel vies spelletje.”

“Нelaas.”